આ ઇતિહાસ પણ ક્યાં ભણાવવામાં આવે છે !
1680 માં, ઔરંગઝેબ સમજી ગયો હતો કે શિવાજીને રોકવા માટે તેણે પોતે ડેક્કન જવું પડશે. પાંચ લાખની વિશાળ સેના સાથે, તે ડેક્કન તરફ પ્રયાણ કર્યું અને ત્યાં પહોંચે તે પહેલાં, છત્રપતિ મૃત્યુ પામ્યા.
ઔરંગઝેબને લાગ્યું કે હવે મરાઠાઓને હરાવવા ખૂબ જ આસાન બની જશે.
પરંતુ છત્રપતિ સંભાજીએ તેમને 1689 સુધી જીતવા ન દીધા. પોતાના સાળાના વિશ્વાસઘાતને કારણે, છત્રપતિ સંભાજી પકડાઈ ગયા અને ઔરંગઝેબે તેમની ખૂબ જ ક્રૂર અને ઘૃણાસ્પદ રીતે હત્યા કરાવી.
હવે છત્રપતિ બનેલા રાજારામ માત્ર 20 વર્ષના હતા અને ઔરંગઝેબના અનુભવ સામે નાના હતા. ઔરંગઝેબ ફરી એક વાર તે ડેક્કનને પોતાની મુઠ્ઠીમાં જોવા લાગ્યો.
અહીંથી જ ઈતિહાસ આપણને આક્રમક સંસ્કૃતિ વિશે જણાવે છે જે છત્રપતિ શિવાજીએ બિછાવી હતી. નિરાશામાં શરણે જવાને બદલે રાજારામને છત્રપતિ બનાવીને સંતાજી ઘોરપડે અને યાદવ ધનાજી જાધવના નેતૃત્વમાં સંઘર્ષ ચાલુ રાખ્યો.
1700માં છત્રપતિ રાજારામની પણ હત્યા થઈ હતી.
હવે તેમના બે વર્ષના પુત્રને છત્રપતિ તરીકે સ્વીકારતા, તેમની વિધવા તારાબાઈ, જે છત્રપતિ શિવાજીના સેનાપતિ હમ્બીરાવ મોહિતેની પુત્રી હતી, આગળ આવી અને ઉગ્ર સંઘર્ષ ચાલુ રહ્યો. જ્યારે સમય આવ્યો, ત્યારે તારાબાઈ પોતે યુદ્ધના મેદાનમાં પ્રવેશ્યા.
સંતાજી અને ધનાજી યાદવે મુઘલ બાદશાહને દિવસ રાત લડત આપી.
ક્યારેક સૈન્ય પર ગેરિલા પદ્ધતિ થી હુમલો કરીને, ક્યારેક તેમના પુરવઠા પર અને ક્યારેક તેમની સાથે આવેલા તોપખાનાના દારૂગોળો પર, મરાઠાઓએ મુઘલોને લાચાર બનાવી દીધા. મરાઠાઓ ક્યારે કઈ દિશામાંથી આવશે અને કેટલું નુકસાન કરશે એ ભયમાં દરેક સૈનિક જીવતો હતો.
એકવાર સંતાજી અને તેના બે હજાર સૈનિકોએ સર્જિકલ સ્ટ્રાઈકના આધારે રાત્રે ઔરંગઝેબના કેમ્પ પર હુમલો કર્યો અને ઔરંગઝેબના અંગત તંબુના દોરડા કાપી નાખ્યા. તંબુની અંદરના દરેક વ્યક્તિ માર્યા ગયા. પરંતુ યોગાનુયોગ એ રાત્રે ઔરંગઝેબ તેના તંબુમાં ન હતો અને તેથી તેનો બચાવ થયો.
27 વર્ષ સુધી મુઘલ બાદશાહ છાવણીઓ બનાવીને મહારાષ્ટ્રના જંગલોમાં ભટકતો રહ્યો. મરાઠાઓ ક્યારે પણ હુમલો કરી શકે તેવા ડર સાથે રાત્રે પણ સૂઈ શકતો ન હતો.
27 વર્ષ સુધી, થોડા હજાર મરાઠાઓ લાખો મુગલોને હરાવી રહ્યા હતા. બાદશાહ 27 વર્ષ સુધી તેની રાજધાનીથી દૂર હતો. આ યુદ્ધ પાછળ લાખો રૂપિયાનો ખર્ચ કરવામાં આવી રહ્યો હતો. મુગલિયા રાજ નાદાર થઈ રહ્યું હતું. આખરે 1707માં ઔરંગઝેબનું અવસાન થયું. 27 વર્ષના સતત યુદ્ધ અને સંઘર્ષ પછી પણ મરાઠાઓએ આત્મસમર્પણ કર્યું ન હતું. છત્રપતિએ આપેલા લક્ષ્યને હાંસલ કરવા માટે હજારો મરાઠાઓ વિરગતી પામ્યા.
આ ઇતિહાસ પણ ક્યાં ભણાવવામાં આવે છે !
તારાબાઈ, સંતાજી અને યાદવ ધનાજીના નામ કયારે ઇતિહાસ માં ભણાવવામાં આવશે.
